Present Simple – budowa i zastosowanie
Present Simple jest zdecydowanie najłatwiejszy w użyciu (i w nauce) spośród czasów w języku angielskim. Zdania w nim zbudowane mają prostą konstrukcję, a jego zastosowania są powszechne. Dlatego jest bardzo często używany w codziennej mowie, a jego znajomość to podstawa. Co go charakteryzuje? Kiedy stosować? Zobacz!
Kiedy używamy czasu Present Simple?
Present Simple to pierwszy ze wszystkich czasów w języku angielskim, które poznaje młodzież na kursach językowych. Ma zastosowanie przede wszystkim dla teraźniejszości, gdy chodzi o:
- omawianie cech lub stanów przedmiotów i ludzi: I am not Irish – nie jestem Irlandczykiem; It is 20 degrees Celsius – jest 20 stopni Celsjusza;
- wyrażanie opinii: I don’t like apples – nie lubię jabłek;
- opisywanie czynności powtarzalnych: She goes to school every day – ona chodzi do szkoły codziennie;
- prawdy uniwersalne, np. naukowe: Earth goes around the Sun – Ziemia porusza się wokół Słońca.
Czas Present Simple stosujemy, gdy opisujemy stany dziejące się od dłuższego czasu, ale nie ich zmiany. Przykład aktualnej temperatury pokazuje, że nie muszą to być rzeczy długotrwałe. Mówiącemu zależy na prostym przekazie, bez zastanawiania się, czy się ociepla. Warto pamiętać, że czas ten nie pasuje do czynności krótkotrwałych. Wtedy wykorzystujemy Present Continuous. Jak wiedzą wszyscy na naszych kursach konwersacyjnych, jego typowe zastosowanie to opis czynności wykonywanych akurat w momencie mówienia.
Specyficzne zastosowania Present Simple
Czasu Present Simple używamy nieraz razem z przysłówkami częstotliwości, m.in.:
- always,
- usually,
- often,
- sometimes,
- from time to time,
- hardly ever,
- never.
Dotyczy to uściślania przy sytuacjach powtarzalnych, np.:
- I visit my uncle from time to time – od czasu do czasu odwiedzam mojego wujka;
- I am always optimistic – zawsze jestem optymistyczna.
Ponadto spotyka się wyrażenia typu every week/year/day itd. One też określają częstość występowania zjawisk.
Niekiedy używamy czasu Present Simple dla przyszłości – podobnie jak w języku polskim. Przykład? The train to Oxford leaves at 9 AM – pociąg do Oksfordu odjeżdża o 9 rano. Dotyczy to typowo zdarzeń zaplanowanych, np. harmonogramów, na które mówiący nie ma wpływu.
Budowa Present Simple nie jest skomplikowana w porównaniu do innych czasów teraźniejszych. Zajmijmy się poszczególnymi typami zdań.
Zdania twierdzące w Present Simple
Składają się one z trzech części: podmiotu, orzeczenia oraz reszty zdania. W przypadku czasownika w trzeciej osobie liczby pojedynczej (czyli he, she, it) na końcu dodajemy „s”:
- I like pizza.
- I love you.
- He likes her very much.
- I work as a nurse.
- You often read scientific books.
- She lives in Poland.
Zdania przeczące w Present Simple
Budowa zaprzeczeń w czasie Present Simple opiera się na czasowniku posiłkowym „do” oraz przeczeniu „not”. Tak powstaje prosta konstrukcja „do not”, lub „does not” (to w przypadku trzeciej osoby liczby pojedynczej). Można ją skrócić zarówno w wymowie, jak i w zapisie do „don’t” i „doesn’t”, co czyni wypowiedź bardziej kolokwialną:
- I do not like apples. (I don’t like apples.)
- You do not read scientific books. (You don’t read a scientific books.)
- She does not live in Poland. (She doesn’t live in Poland.)
Jak widać, przy okazji zaprzeczeń mówiących o 3. osobie liczby pojedynczej, „s” z końca czasownika przechodzi do „does”. Powtórzenie tej końcówki byłoby nadmiarowe.
Pytania zamknięte i otwarte w Present Simple
Pytające zdania w czasie teraźniejszym prostym także używają czasownika posiłkowego. W celu utworzenia pytania, na początku zdania musimy dodać „do” lub – w przypadku trzeciej osoby liczby pojedynczej – „does”:
- Do I like pizza?
- Do you read scientific book?
- Does she live in Poland?
- Does he speak German?
Jak widać, dotyczy to pytań typu tak/nie. Na polski tłumaczymy je za pomocą „czy” (np. czy ja lubię pizzę?). Do tworzenia pytań otwartych używa się zaimka pytającego (np.: what, where, when, how) lub konstrukcji z jego użyciem:
- How do I like pizza?
- When do you read scientific books?
- In what country does she live?
Przy pytaniach do czasownika głównego nie dodajemy „s” w przypadku 3.osoby liczby pojedynczej. Zakończenie to pojawia się zamiast tego w słówku „does”.
Present Simple – o czym jeszcze warto pamiętać?
Słówko „have” jest wyjątkowe. Do tego czasownika w formie podstawowej nigdy nie dodajemy końcówki -s, lecz zamieniamy je na słowo „has” (he/she/it has). Istnieją również inne słowa, do których sama końcówka -s nie pasuje w wymowie. To czasowniki zakończone na:
- -o,
- -ch,
- -sh,
- -ss,
- -x.
Wtedy zamiast -s dodaje się -es. Tak powstają słówka: goes, teaches, wishes, kisses, waxes. Kiedy czasownik kończy się na -y, jest nieco trudniej: w 3. osobie liczby pojedynczej zamienia się ono na -ies. Np. study – studies, cry – cries.
Wytłumaczenia gramatyczne mogą wydawać się zawiłe, lecz w rzeczywistości Present Simple jest łatwy do opanowania. Jeśli chcesz zgłębiać dalsze tajniki różnych czasów, np. Past Simple czy Future Simple, rozważ naukę w szkole językowej Lincoln. Zapraszamy na kursy!