W języku angielskim wyróżnia się zaimki osobowe, zaimki osobowe w funkcji dopełnienia, zaimki zwrotne, zaimki wzajemne, zaimki wskazujące, zaimki nieokreślone, a także zaimki dzierżawcze. W tym wpisie skupiamy się na tych ostatnich, które pozwalają określić przynależność jakiegoś obiektu do danej osoby. Aby świadomie i w pełni poprawnie z nich korzystać, trzeba je znać i rozróżniać. Wyjaśniamy, jak wyglądają i jak stosuje się zaimki dzierżawcze w języku angielskim!
Zaimki dzierżawcze w języku angielskim – czym są?
Zaimki dzierżawcze w języku angielskim (possessive pronouns), to część zdania określająca przynależność. Z ich pomocą można więc określić, że coś należy do kogoś (ewentualnie czegoś, np. zwierzęcia).
Zrozumienie i poprawne użycie zaimków dzierżawczych w języku angielskim jest kluczowe do płynnej i precyzyjnej komunikacji. Właściwe użycie tych zaimków pozwala na wyrażanie różnych relacji i posiadania w sposób efektywny i zrozumiały.
W przypadku nauki drugiego języka, takiego jak angielski, zaimki dzierżawcze są jednym z pierwszych elementów gramatycznych, które są nauczane, ponieważ są one niezbędne do tworzenia pełnych, sensownych zdań. Są one używane w szerokim zakresie kontekstów, od codziennych rozmów po formalne pisanie.
Pełna lista zaimków dzierżawczych w języku angielskim:
- liczba pojedyncza:
- pierwsza osoba: mine – mój, moja, moje, moi
- druga osoba: yours – twój, twoja, twoje, twoi
- trzecia osoba: his – jego; hers – jej; its – jego/tego (odnosi się do przedmiotów oraz zwierząt, przez co jest rzadko stosowany).
- liczba mnoga:
- pierwsza osoba: ours – nasz, nasza, nasze
- druga osoba: yours – wasz, wasza, wasze
- trzecia osoba: theirs – ich
Zaimki dzierżawcze, a przymiotniki dzierżawcze – jaka jest różnica?
Uwaga! Z zaimkami dzierżawczymi często mylone są przymiotniki dzierżawcze. Na czym polega różnica? Zaimek dzierżawczy jest używany zamiast rzeczownika, a przymiotnik dzierżawczy występuje razem z rzeczownikiem, np.:
This car is mine. – Ten samochód jest mój => zaimek dzierżawczy
This is my car. – To jest mój samochód. => przymiotnik dzierżawczy
Przypomnijmy, że przymiotnikami dzierżawczymi są:
- my – mój, moja, moje moi, moje
- our – nasz, nasza, nasze nasi, nasze
- your – twój, twoja, twoje twoi, twoje
- your – wasz, wasza, wasze, wasi, wasze
- his – jego
- her – jej
- its – jego, jej (np. zwierzęcia)
- their – ich
Zasady stosowania zaimków dzierżawczych w angielskim
Zaimki angielskie stosowane w kontekście posiadania na szczęście nie są zbyt skomplikowane. Wystarczy pamiętać tylko o kilku najważniejszych zasadach.
Zaimki dzierżawcze w języku angielskim są:
- nieodmienne – zawsze występują w tej samej formie. W języku polskim istnieje wiele form, przez co np.:
- mine = mój, moja, moje, moi, mojego, mego, mojemu, memu, moim, mym, mojej, mej, moją, mą, mego, moich, mych, moimi, mymi…
- samodzielne, ponieważ stosuje się je zamiast rzeczownika. Przez to mogą pełnić rolę podmiotu i dopełnienia w zdaniu;
- bardziej opisowe w połączeniu z of – wtedy zapis oznacza „jeden z” lub „jedni z”, np.:
- He is a friend of mine. – Ona jest jedną z moich przyjaciółek.
- Are they some of his friends? – Czy to są jacyś jego przyjaciele?
Zaimki dzierżawcze angielski – przykłady zdań
Gramatyka angielska nie musi być trudna. Najłatwiej uczyć się jej, poznając przykładowe zdania – wtedy można od razu zapamiętać, jak zaimki dzierżawcze stosuje się w praktyce:
- This book is mine – To jest moja książka.
- Give it back, it’s mine! – Oddawaj, to moje!
- Who’s Marta? She is one of mine close friends. – Kim jest Marta? To jedna z moich bliskich przyjaciółek.
- Is that cat yours? – Czy to jest Twój kot?
- I met a friend of yours today. – Spotkałem dziś Twoją znajomą.
- Oh, this dress? It’s hers. – Och, ta sukienka? Należy do niej.
- Is this seat yours? – Czy to miejsce jest twoje?
- Books are yours. – Książki są wasze.
- The best presentation was theirs. – Najlepsza prezentacja była ich.
- Are anything of these things one of hers? – Czy któreś z tych rzeczy należą do niej?
- They are his parents. – Oni są jego rodzicami.
- This is one of his beautiful guitars. – To jest jedna z jego pięknych gitar
- Does this hotel have a swimming pool of its own? – Czy w tym hotelu jest basen (Czy ten hotel ma basen)?
- This is our house. – To jest nasz dom.
- Is this „something” one of our concerns? – Czy to „coś” jest jednym z naszych zmartwień?
- My dog is so naughty. Yours is so well trained. – Mój pies jest taki niegrzeczny. Wasz jest bardzo dobrze wytresowany.
- Where is your babysitter? I saw one of yours kids all alone today. – Gdzie jest wasza opiekunka? Widziałem dzisiaj jedno z waszych dzieci całkiem samo.
- This house is so big! Is it really theirs? – Ten dom jest taki ogromny! Naprawdę należy do nich?
- What is that overe there? Is it one of theirs dogs? – Co tam jest? Czy to jeden z ich psów?
Na to zwróć uwagę!
- „Its” vs „It’s”: „Its” to zaimek dzierżawczy używany do odniesienia się do rzeczy, zwierząt lub pojęć abstrakcyjnych. Z drugiej strony, „it’s” to skrót od „it is” lub „it has”. Często tworzy to zamieszanie, ponieważ większość zaimków dzierżawczych używa apostrofu (np. „John’s book”). W przypadku „its” apostrof nie jest jednak używany.
- Zaimki dzierżawcze bez rzeczowników: W języku angielskim możemy również używać zaimków dzierżawczych bez rzeczowników, kiedy kontekst jest jasny. Te zaimki to: mine, yours, his, hers, its, ours, yours, theirs. Na przykład, zamiast mówić „This book is my book”, można po prostu powiedzieć „This book is mine”.
- „Their” dla pojedynczych, niebinarnych osób: Współcześnie, „their” jest często używany jako zaimek dzierżawczy dla pojedynczych osób, które nie identyfikują się jako mężczyzna ani kobieta. Chociaż jest to nieco kontrowersyjne i nie jest jeszcze powszechnie akceptowane we wszystkich kontekstach, jest to coraz bardziej powszechne zwłaszcza w mowie potocznej i w nieformalnym pisaniu.
Zaimki te są kluczowe dla precyzyjnej komunikacji i wyrażania relacji między osobami a przedmiotami lub innymi osobami. Pamiętaj, że praktyka jest kluczem do opanowania zaimków dzierżawczych w języku angielskim. Im więcej używasz i słyszysz te zaimki w różnych kontekstach, tym bardziej naturalnie staną się one częścią twojego języka.