Jedni mają większą łatwość nauki obcych języków, a inni mniejszą. Niezależnie jednak od indywidualnych predyspozycji, w niektórych przypadkach przyswajanie nowych słówek i zasad gramatycznych jest nie lada wyzwaniem. Przedstawiamy i krótko omawiamy najtrudniejsze języki świata!
Język chiński
Język chiński bezdyskusyjnie jest uznawany za najtrudniejszy język na świecie. Istnieje wiele jego odmian, ale podstawowa wersja obejmuje prawie 50 tysięcy znaków. Przeciętny użytkownik wykorzystuje „zaledwie” 3 – 5 tysięcy. Znaki są bardzo skomplikowane, bywają do siebie łudząco podobne, a do tego mają wiele znaczeń. Problemem jest też nietypowa wymowa, której w żaden sposób nie oznacza się w zapisie.
Język japoński
Język japoński jest teoretycznie nieco łatwiejszy od chińskiego, ale ze względu na duże podobieństwo również sprawia wiele problemów na etapie nauki. Wykorzystuje się w nim nie tylko chińskie znaki, ale też specjalne systemy zapisu fonetycznego: hiragana i katakana. Kłopotliwy jest również system honoryfikacji – podczas rozmowy z osobą o wyższym statusie społecznym trzeba stosować odpowiednie słownictwo i formy gramatyczne.
Język arabski
Język arabski ma niezwykle trudny zapis – znaki są bardzo do siebie podobne, a po połączeniu wyglądają bardziej jak ozdobny wzór niż wyrażenia. Słowotwórstwo jest niezwykle skomplikowane, a rzeczowniki można odmieniać przez trzy przypadki gramatyczne, trzy liczby, dwie płcie oraz trzy stany. Kolejną trudnością jest zjawisko dyglosji, czyli fakt istnienia języka oficjalnego, ale też wielu dialektów.
Język tajski
Język tajski również ma własny alfabet, składający się z wielu skomplikowanych znaków. Jakby tego było mało, ma też wyjątkowo trudną ortografię. Do tego liczne zgłoski i dźwięki są wręcz niemożliwe do wychwycenia przez niewprawione ucho. Ponieważ tajski jest językiem tonalnym (opiera się na pięciu tonach), wpływ na znaczenie wyrażeń ma też sposób ich wymowy. To samo słowo może znaczyć coś zupełnie innego, jeśli inaczej się je wymówi.
Język wietnamski
Język wietnamski jest absolutnie wyjątkowy. Chociaż ma sporo zapożyczeń z chińskiego, zalicza się go do rodziny austroazjatyckiej. Do tego również jest językiem tonalnym oraz izolującym – pozycja słowa w zdaniu ma wpływ na jego znaczenie i funkcję. Specyficzna wymowa jest prawdziwym wyzwaniem dla nieprzyzwyczajonego ucha oraz języka.
Język grecki
Język grecki jest jednym z najstarszych języków na świecie. Pierwszą trudnością jest alfabet – trzeba opanować wszystkie znaki, które często mają nietypowe kształty. Kolejne wyzwanie to ortografia – dla przykładu, literę „i” można zapisać na pięć sposobów, a każdy z nich ma inne zastosowanie. Gramatyka też potrafi sprawiać nie lada problemy. Kłopotliwa jest również wymowa, ponieważ charakterystyczne dla greckiego głoski nie istnieją w języku polskim.
Język islandzki
Język islandzki wykorzystuje alfabet łaciński, ale nie stanowi to zbyt dużego ułatwienia. Brzmi dziwnie i dla osób postronnych może sprawiać wrażenie bezsensownego bełkotu. Do nauki nie zachęcają też zawiła gramatyka i archaiczne słownictwo – co więcej, nawet zwykłe, popularne wyrażenia bywają bardzo długie oraz potrafią być prawdziwymi łamańcami językowymi. W tym przypadku niezwykle ważne jest „osłuchanie się”, dlatego jeśli nie ma się codziennego kontaktu z islandzkim, nauka będzie bardzo trudna.
Język hebrajski
Język hebrajski to kolejny archaiczny język, używany głównie przez Żydów w obrządku liturgicznym. Ma własny alfabet, składający się z bardzo podobnych do siebie znaków. Problemem jest fakt, że istnieją wyraźne różnice w zapisie drukowanym a pisanym (tzw. kursywie). Czytanie i wymowa również nie należą do najprostszych. Dla przykładu, istnieją litery alef, przeznaczone do zapisu samogłosek, ale nie określają których. Do tego mogą być bezdźwięczne. Na trzy sposoby można też zapisać dźwięk odpowiadający „h”. Plusem jest dość prosta gramatyka.
Język węgierski
Język węgierski obejmuje czterdzieści liter (czternaście samogłosek i dwadzieścia sześć spółgłosek – osiem złożonych z dwóch liter, jedną z trzech liter). Ma bardzo specyficzne brzmienie, występuje w nim wiele głosek nieistniejących w języku polskim. Kłopotliwe jest to, że przyimki przyłącza się do końcówki rzeczownika. Co ciekawe, samogłoska w przyimku jest zależna od tego, jakie samogłoski znajdują się w poprzedzającym go rzeczowniku.
Język polski
Język polski nie tylko jest trudny w wymowie, przez liczne „szeleszczące” i „szumiące” dźwięki. Przede wszystkim dla obcokrajowców wyzwanie stanowi skomplikowana ortografia (liczne zasady stosowania wariantów liter, jak np. u/ó czy ż/rz) oraz gramatyka – deklinacja obejmująca siedem przypadków, a także pięć rodzajów (męski, żeński i nijaki oraz męskoosobowy i niemęskoosobowy w liczbie mnogiej).
Jak widać, możesz być dumny z tego, że znasz polski. Posługujesz się jednym z najtrudniejszych języków na świecie! Nie powinieneś jednak osiadać na laurach. Zapisz się na kurs angielskiego lub innego wybranego języka obcego.