„She told me that…” – mowa zależna w angielskim
Stosowanie mowy zależnej jest jednym z najtrudniejszych zagadnień gramatycznych, ponieważ wymaga dobrej znajomości wszystkich czasów oraz dużej świadomości języka. Jest jednak wymagana na maturze, szczególnie rozszerzonej. Przygotowaliśmy krótką powtórkę dla tych, którzy mają z nią problem. Przypomnij sobie, jak działa mowa zależna w angielskim!
Mowa zależna w angielskim – czym różni się od niezależnej?
Mowa zależna w angielskim (reported speech lub indirect speech) jest wykorzystywana wtedy, gdy przytaczamy czyjąś wypowiedź (ale nie w formie cytatu!) czy zdajemy relację. Chociaż dla nas może wydawać się dość skomplikowana, jest powszechnie stosowana przez native speakerów. Jest również wymagana na maturze – może pojawić się w zadaniach gramatycznych, a także warto korzystać z niej w wypowiedziach pisemnych czy ustnych.
Najprościej jest wyjaśnić jej formę na przykładzie:
“I am sad” – said Mary -> mowa niezależna
Mary said that she was sad -> mowa zależna
Przytoczenie najczęściej poprzedza wprowadzenie, doprecyzowujące kto wypowiedział dane słowa.
Budowanie zdań w mowie zależnej
Zdania w mowie zależnej w angielskim powstają na zasadzie tzw. następstwa czasów. Przytaczana wypowiedź ma inną formę niż miała w oryginale, ponieważ już się odbyła. Zmienia się ją poprzez „cofnięcie” czasu gramatycznego o jeden wstecz. Konieczne jest też używanie specjalnych czasowników wprowadzających mowę zależną, czyli reporting verbs.
Present Simple -> Past Simple
“I really like him”, said Mary.
Mary said that she really liked him.
Present Continuous -> Past Continuous
“John is parking the car”, said Mary.
Mary said that John was parking the car.
Present Perfect -> Past Perfect
“John has parked the car”, said Mary.
Mary said that John had parked the car.
Present Perfect Continuous -> Past Perfect Continuous
“I have been waiting for three hours!”, complained Mary.
Mary complained that she had been waiting for three hours.
Past Simple -> Past Perfect
“I need your advice”, John told me.
John told me that he had needed my advice.
Past Continuous -> Past Perfect Continuous
“We were watching TV”, explained Mary.
Mary explained that they had been watching TV.
Future Simple -> would + bezokolicznik (Future in the Past)
“I will be there”, promised John.
John promised that he would be there.
Future Continuous -> would be + -ing (Future in the Past Continuous)
“Mary will be waiting for you”, warned me John.
John warned me that Mary would be waiting for me.
Future Perfect -> would have + III forma (Future Perfect in the Past)
“I will have finished test by four”, promised Mary.
Mary promised that she would have finished test by four.
Future Perfect Continuous -> would have been + ing (Future Perfect in the Past Continuous)
“John will have been sleeping for ten hours soon”, remarked Mary.
Mary remarked that John would have been sleeping for ten hours soon.
First Conditional -> Second Conditional
“If I had money I would go to Japan”, said John.
John said that if he had money he would go to Japan.
UWAGA! Past Perfect, Past Perfect Continuous oraz zdania warunkowe II i III typu nie zmieniają się w mowie zależnej!
UWAGA! W zdaniach złożonych, jeśli czasownik nadrzędny jest w czasie przeszłym, to czasownik podrzędny musi być „przesunięty” o jeden czas wstecz.
Pytania a mowa zależna w angielskim
Pytania mają strukturę zdań twierdzących, ale nadal podlegają regule następstwa czasu i innym zasadom. W przypadku pytań otwartych konstrukcja wygląda następująco:
- wprowadzenie + zaimek pytający + podmiot + orzeczenie (w „cofniętym” czasie) + reszta zdania
„Where do you live”, asked Mary.
Mary asked me that where I lived.
Przy pytaniach zamkniętych (tak/nie) nie ma zaimka pytającego. Wtedy trzeba zastosować odpowiednik polskiego „czy”, czyli if lub whether:
- wprowadzenie + if/whether + podmiot + orzeczenie (w „cofniętym” czasie) + reszta zdania
“Do you like me?”, asked John.
John asked if I liked him.
Mowa zależna w angielskim – polecenia, zakazy i prośby
Polecenia i prośby wyraża się przy pomocy odpowiedniego czasownika (np. tell, order, force) oraz bezokolicznika poprzedzonego to, a w zakazach – not to.
„Stop smoking!”, said doctor.
Doctor told me to stop smoking.
Mowa zależna w angielskim – reporting verbs
Chociaż w mowie zależnej w angielskim najczęściej spotyka się czasowniki wprowadzające: say, ask czy tell, jest ich o wiele więcej. Na maturze dobrze jest stosować nieco ciekawsze warianty. Po niektórych z nich należy użyć czasownika z końcówką -ing (gerund), czasami zaś bezokolicznika, a jeszcze w innych przypadkach trzeba rozpocząć zdanie od that. Jest ich naprawdę wiele, dlatego przytoczymy tylko kilka z nich:
- czasownik + forma gerund
- accuse sb of doing/having done sth;
- admit doing/having done sth;
- apologise to sb for doing sth;
- confess to doing/having done sth;
- deny doing/having done sth;
- insist on sb’s doing sth;
- suggest doing sth;
- object to sb’s doing sth.
- czasownik + bezokolicznik
- advise sb to do sth;
- allow sb to do;
- beg sb to do sth;
- claim to do/have done;
- command sb to do;
- demand to do sth;
- forbid sb to do sth;
- invite sb to do sth;
- order sb to do sth;
- persuade sb to do sth;
- recommend sb to do sth;
- refuse to do sth;
- threaten to do sth;
- urge sb to do sth.
- czasownik + that-clause (zdanie podrzędne)
- add;
- admit;
- agree;
- assure sb that;
- claim;
- confirm;
- confess;
- decide;
- denny;
- doubt whether/if;
- estimate;
- inform sb;
- point out;
- reply;
- suggest that sb should do sth;
- warn sb that.
Mowa zależna w angielskim sprawia Ci dużo problemów? Zapisz się na angielski online, by do matury dobrze ją opanować. Zadbaj o to, by uzyskać jak najlepsze wyniki!