Anglicy potrafią na kilka sposobów opowiedzieć o tym, co dopiero ma się zdarzyć. Chociaż powszechnie stosuje się tylko najprostsze konstrukcje, trzeba znać wszystkie warianty na maturze. Masz z nimi kłopot? Krótko omawiamy czasy future!
Czasy future w angielskim – jakie są?
W języku polskim mamy tylko jeden czas przyszły, dlatego zrozumienie i zapamiętanie aż czterech odmian oraz dwóch dodatkowych konstrukcji jest nie lada wyzwaniem. Na egzaminie, w szczególności na poziomie rozszerzonym, trzeba znać wszystkie z nich. Pojawiają się w tekstach oraz części gramatycznej, a także można użyć ich w zadaniach związanych z pisaniem. Wyróżnia się cztery czasy future:
- Future Simple,
- Future Simple Continuous,
- Future Perfect Simple,
- Future Perfect Continuous.
W tym samym celu można też wykorzystać konstrukcję z wyrażeniem going to albo zastosować jeden z czasów teraźniejszych – Present Continuous. Jeśli chcesz poprawnie się posługiwać wszystkimi wariantami, musisz wiedzieć, co je różni i kiedy się je stosuje. Objaśniamy po kolei wszystkie czasy future w angielskim, by łatwiej było Ci je powtórzyć!
1) Future Simple
Najprostszy i najczęściej stosowany czas. Trzeba oczywiście go znać, ale warto przeplatać go innymi wariantami.
Zdanie twierdzące ma następującą formę:
- podmiot + will + orzeczenie (czasownik w formie podstawowej) + reszta zdania
W zdaniach przeczących stosuje się won’t = will not.
Pytania wyglądają tak:
- zaimek pytający: Who (kto?), What (co?/jaki?), Why (dlaczego?), Where (gdzie?), When (kiedy?), Which (który?) albo How (jak?) + will + podmiot + orzeczenie (czasownik w formie podstawowej) + reszta zdania
Czas ten najlepiej stosować wtedy, gdy chce się opisać:
- osobiste przypuszczenia i przewidywania (dotyczące przyszłości), np. I think they will marry someday;
- decyzję podjętą w chwili mówienia, np. I’ll order pizza for dinner;
- groźby i obietnice, np. I promise I’ll never lie to you;
- marzenia, plany na przyszłość, np. We will move out when we graduate;
- uprzejme prośby, np. Will you wait for me please?
2) Future Continuous
Czasy future w angielskim także mają odmiany „ciągłe”, czyli opisujące konkretny moment lub czynności trwające przez pewien okres.
Zdania twierdzące mają taką formę:
- podmiot + will + be + orzeczenie (czasownik + -ing) + reszta zdania
W zdaniach przeczących stosuje się won’t.
Pytania buduje się natomiast w taki sposób:
- zaimek pytający + will + podmiot + be + orzeczenie (czasownik + –ing) + reszta zdania
Czas przyszły używa się w bardzo konkretnych sytuacjach. Pomaga opisać:
- sytuacje, które mają odbywać się w określonym momencie w przyszłości, np. Tomorrow at 8 p.m. he will be playing on his console;
- przypuszczenia na temat tego, co dzieje się w chwili mówienia, np. Mary will be sleeping now;
- czynności, które w przyszłości będą się rutynowo powtarzać, np. They will be visiting their parents at the weekend;
- uprzejme pytanie, np. Will you be waiting for me?
3) Future Perfect Simple
Ten wariant jest idealny do opisywania działań, które mają zdarzyć się lub zakończyć dopiero w przyszłości. Wykorzystuje się w nim czasowniki w III formie.
Zdanie ma formę:
- podmiot + will + have + orzeczenie (czasownik w III formie) + reszta zdania
W zdaniach przeczących stosuje się won’t.
Konstrukcja pytania wygląda następująco:
- zaimki pytające + will + podmiot + have + orzeczenie (czasownik w III formie) + reszta zdania
Czas ten można zastosować wtedy, gdy opisuje się:
- czynność, która ma się zakończyć przed określonym momentem w przyszłości, np. I will have met Jim by Monday;
- stan, który będzie trwał przez jakiś okres, w konkretnym momencie w przyszłości, np. They will have lived in our town for a five years in May;
- przypuszczenie, że jakaś czynność została już wykonana, np. John will have landed in Berlin by now.
4) Future Perfect Continuous
Wariant ten jest najdłuższym i najrzadziej używanym z czasów future. Może jednak pojawić się w zadaniu gramatycznym, a zastosowanie go w teście pisanym czy na egzaminie ustnym na pewno zostanie docenione.
Zdania twierdzące mają taką budowę:
- podmiot + will + have been + orzeczenie (czasownik + -ing) + reszta zdania
W zdaniu przeczącym wstawia się won’t.
Pytania wyglądają tak:
- zaimek pytający + will + podmiot + have been + orzeczenie (czasownik + -ing) + reszta zdania
Czas ten jest tak nietypowy, że ma tylko jedno zastosowanie. Używa się go po to, by dokładnie opisać działanie, które od danego momentu w przyszłości ma trwać przez dany okres, np. I will have been waiting for him for three hours soon.
5) Konstrukcja be going to
Wariant ten pozwala w prosty sposób opowiedzieć o planach na przyszłość czy dość trafnych przewidywaniach.
Zdania twierdzące mają taką konstrukcję:
- podmiot + am/is/are + going to + orzeczenie (forma podstawowa czasownika) + reszta zdania
W zdaniach przeczących przed going to dodaje się not.
Pytania mają zaś taką formę:
- zaimek pytający + am/is/are + podmiot + going to + orzeczenie (forma podstawowa czasownika) + reszta zdania
Najlepiej wykorzystać ten sposób po to, by opisać:
- zamiary, intencje, przyszłe plany, np. I’m going to buy a new laptop;
- przewidywania na podstawie znanych faktów (tego, co na pewno się wie lub widzi), np. He’s going to miss the bus.
6) Present Continuous
Przyszłość można też opisać odpowiednio stosując czas teraźniejszy ciągły.
Zdanie twierdzące ma formę:
- podmiot + am/is/are + orzeczenie (czasownik + -ing) + reszta zdania
W przeczeniach dodaje się not przed orzeczeniem.
Pytania zaś buduje się tak:
- zaimek pytający + am/is/are + podmiot + orzeczenie (czasownik + –ing) + reszta zdania
Czas ten można wykorzystać do opisania planów na najbliższą, określoną przyszłość, np. He’s coming here tonight.
Czasy future mogą dosłownie pomóc Ci zawalczyć o lepszą przyszłość. Przypomnij je sobie przed maturą, by uzyskać jak najlepszy wynik. Masz kłopot ze zmotywowaniem się do nauki? Zapisz się na angielski online!